błona śluzowa

См. также в других словарях:

• błona — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. błonanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cienka, rozciągliwa tkanka dzieląca, łącząca lub okrywająca poszczególne narządy w organizmach żywych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błona… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• błona — ż IV, CMs. błonanie; lm D. błon 1. «cienka, zwykle elastyczna, czasem przezroczysta tkanka spełniająca określone funkcje w żywych organizmach» Błona podniebienia miękkiego. Błony skrzydeł motyli, ptaków. Błony pławne ptaków pływających. Błona… …   Słownik języka polskiego

• śluzowy — I przym. od śluz Zawiesina śluzowa. ∆ anat. Błona śluzowa «cienka błona zawierająca gruczoły wydzielające śluz, wyściełająca jamę nosową, drogi oddechowe, przewód pokarmowy i narządy rodne» II przym. od śluza Komora śluzowa. Śluzowy system… …   Słownik języka polskiego

• śluzowy — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający charakter śluzu; będący śluzem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydzielina, substancja śluzowa. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podśluzowy — ∆ anat. Błona podśluzowa «warstwa tkanki łącznej luźnej leżąca pod błoną śluzową narządów wewnętrznych; zawiera naczynia krwionośne, sploty nerwowe, czasem gruczoły mające ujście na powierzchni błony śluzowej» …   Słownik języka polskiego

• śluzówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. śluzówkawce; lm D. śluzówkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} cienka, unaczyniona, pokryta śluzem błona, wyściełająca niektóre narządy (m.in. przewód pokarmowy, drogi oddechowe, drogi rodne); błona śluzowa : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziąsło — n III, Ms. dziąśle; lm D. dziąseł «zgrubiała błona śluzowa osłaniająca wyrostki zębodołowe oraz szyjki zębów i wypełniająca przestrzenie międzyzębowe, silnie unaczyniona i unerwiona» Zapalenie dziąseł …   Słownik języka polskiego

• jama — ż IV, CMs. jamamie; lm D. jam 1. «dół, znaczne wgłębienie gruntu; loch, jaskinia, rozpadlina» Głęboka, przepaścista jama. Kopać jamę. Wpaść do jamy. ∆ techn. Jama skurczowa «pusta przestrzeń w odlewie powstała w czasie krzepnięcia odlewanego… …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• podniebienie — n I; lm D. podniebieniebień 1. «sklepiona przegroda oddzielająca jamę ustną (u zwierząt jamę gębową) od jamy nosowej» Dotknąć językiem podniebienia. ∆ anat. Podniebienie twarde «przednia część podniebienia, której okostna jest ściśle zrośnięta z… …   Słownik języka polskiego

• spojówka — ż III, CMs. spojówkawce; lm D. spojówkawek anat. «błona śluzowa pokrywająca wewnętrzną powierzchnię powiek i częściowo przednią powierzchnię gałki ocznej, z wyjątkiem rogówki, zwilżana stale cieczą łzową» Zapalenie spojówek …   Słownik języka polskiego